Farisha is 20 jaar en woont in Tiel, zij volgt de opleiding Verzorgende-IG bij ROC Rivor. Ze werkt samen met student Manon bij de GGD. Manon is 22 jaar, woont in Druten en zit in het vierde jaar van de opleiding Verpleegkundige. Ze werken allebei sinds maart op de GGD-priklocatie in Tiel. Als we ze vragen hoe ze het vinden om bij de GGD te werken, reageren ze beiden heel enthousiast: “Het is super leuk en leerzaam om te doen. Je leert veel mensen kennen die in de zorg werken en je doet heel snel prikervaring op”.

6 uur lang prikken

De studenten hadden beiden nog niet veel prikervaring toen ze begonnen bij de GGD. Manon vertelt: “Ik had hiervoor één keer iemand geprikt. Je prikt 6 uur achter elkaar, dus ik had het al snel onder de knie. Je kijkt eerst een dagje mee met ervaren prikkers en vervolgens beoordeelt de hoofdarts of je klaar bent om zelf te prikken”.

Farisha had wel prikervaring, maar niet in een spier. Toen bekend werd dat de studenten van ROC Rivor mochten helpen bij de GGD, hebben ze opfrislessen gehad op school. “Door de opfrislessen en de e-learnings kon ik al snel zelfstandig werken bij de GGD en zet ik op een drukke dag wel 100 vaccins”, aldus Farisha.

Student Farisha bij de ingang van de priklocatie in Tiel
Student Manon krijgt vaccin
Student Manon ontvangt zelf het vaccin
Studenten bij de GGD aan het werk
Studenten Manon en Farisha aan het werk

Werkdag

Een werkdag bij de GGD heeft veel structuur. Er zijn twee diensten, een ochtend- en middagdienst. Bij de start van de werkdag krijgen de meiden een briefing van de hoofdverpleegkundige. Dan worden eventuele wijzigingen in vaccins of werkwijze toegelicht. Ook krijgen ze te horen hoeveel mensen er geprikt worden. Ze vertellen: “Door de briefing zijn we gelijk op de hoogte van alle ontwikkelingen en weet je wat je taak wordt die dag. Je maakt het vaccin klaar en zorgt dat deze bij de juiste prikkers komt of je bent zelf aan het prikken. Die afwisseling in het werk is leuk”.

Ervaring voor het leven

Deze ervaring is er een die de studenten niet snel vergeten. Ze leren naast het prikken veel over het contact met mensen. Farisha vertelt: “Sommige mensen die ik moet prikken zijn heel zenuwachtig of angstig, die moet je toch gerust stellen. Ook geef ik voorlichting over het vaccin en waar men op moet letten. Dit had ik bij een andere stage nooit zo goed geleerd”. Manon sluit zich hierbij aan en vertelt: “Al deze ervaring kan ik meenemen naar mijn nieuwe baan, waar ik in juli mee start. Ik ben heel blij met deze kans.”